‘Ik volgde de studie psychologie en diverse trainingen in paardencoaching. Door mijn vader kwam ik in aanraking met het ZorgErf. Hij bezocht de dagbehandeling en woonde op hofje 2. Na zijn overlijden miste ik het zorgerf. Ik ging in gesprek met Yvonne en René van der Leest over paardencoaching en van het een kwam het ander.

Bij mij komen nu twee passies samen: paarden en ouderenzorg. Paarden voelen de stemming van mensen aan. Ik herken de signalen. Als bijvoorbeeld een paard in het bijzijn van een bewoner het hoofd laat zakken, voelt het zich op zijn gemak. ‘Kijk,’ zeg ik dan, ‘het paard is geïnteresseerd in jou. Probeer maar eens of hij een eindje met je meeloopt.’ Mensen kunnen dan trots zijn als zo’n groot dier hen volgt.

Dementie kunnen we met paardencoaching natuurlijk niet verhelpen. We kunnen wel de symptomen verzachten. Is iemand apathisch en passief? Een paard borstelen brengt mensen in actie. Is iemand onrustig of ontremd? De rust van het paard zorgt voor kalmte en concentratie. Vaak leidt de wisselwerking met het paard tot mooie gesprekken over het eigen leven.

Ooit nam ik een keer een pony mee naar de kamer van een bewoner. Hij was ziek en wilde graag nog een keer de pony aaien. Dat was heel speciaal. Ook zei een bewoner na afloop van een sessie dat ze zich ‘van binnen een beetje zachter voelde’. Dit zijn echt genietmomentjes, voor de bewoner en voor mij.

Mooi dat Yvonne en René hun nek uitsteken en hiervoor budget uittrekken. Ik kan zo met de paarden en pony’s van het ZorgErf een waardevolle bijdrage leveren aan de kwaliteit van leven van mensen met dementie.’

Motto: Voluit leven met dementie.