‘Ik kom uit de stad. Op het ZorgErf leerde ik het boerenleven kennen. In het examenjaar van mijn opleiding medewerker maatschappelijke zorg (MMZ) ging ik stagelopen op het ZorgErf. Toen ik de eerste keer door de polder naar het ZorgErf fietste, dacht ik dat ik verdwaald was. Ook haalde ik andijvie uit de moestuin in plaats van boerenkool.

Ik heb een zwak voor het buitenleven en hou van dieren, dus ik kom hier helemaal aan mijn trekken. Het leukst vind ik bezig zijn met de ouderen hier, bijvoorbeeld koken, wandelen en uiterlijke verzorging. Dit voelt niet als werk. Mensen geven je veel terug als je ze persoonlijke aandacht geeft. En wat is er leuker dan met mooi weer samen in de ochtendzon koffie drinken? Wie wordt daar niet gelukkig van?

Soms komt een zeemanskoor zingen op het zorgerf. Bewoners zingen dan uit volle borst mee. En tijdens een beauty-ochtend vroeg een bewoonster of ze de volgende week weer mocht reserveren. Dan wordt je toch warm van binnen? Ook ging ik een keer met een bewoner naar de Action. Hij gaf overal commentaar op, niet altijd even beschaafd, soms verstopte ik me maar even achter de flessen shampoo. Maar maanden later zei hij nog elke keer dat hij met mij naar die GROTE winkel was geweest. Bijzonder toch dat iemand met geheugenverlies zo’n uitje zo lang onthoudt? Dan heeft het écht indruk gemaakt.

Als je houdt van natuur, dieren en buiten zijn, is het ZorgErf een prachtige plek om te wonen en te werken.’

Motto: Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.