‘Een vriendin tipte me dat er een vacature was op het ZorgErf. Ze dacht dat deze werkplek me zou passen. Dat had ze goed gedacht. Waarom? Ik kan me volledig vinden in de visie van op het ZorgErf. Er heerst een sfeer van gastvrijheid, vriendelijkheid, echtheid, verbinding en respect. Voor mijn overstap naar het ZorgErf werkte ik als verpleegkundige in de ggz.

Hoewel de overgang vanuit huis naar een zorginstelling vaak moeilijk is, vinden cliënten, bewoners en familie toch hun plekje op het zorgerf. We zien onze bewoners genieten. Elke dag. Ook familieleden voelen zich bij ons thuis. In die sfeer werken we als medewerkers ook met plezier. Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk. Soms komen door de achteruitgang in de dementie nare ervaringen bij een bewoner naar boven. Dat geeft lijden en kunnen we niet zomaar wegnemen. Dan voel ik onmacht. Dat raakt me.

Gelukkig maken we vooral leuke en mooie momenten mee. Er is bij voorbeeld een bewoner die met grote regelmaat tegen me zegt dat ik mijn krullende haar moet kammen. Ze vindt het rommelig zitten. Leuke jurk heb je aan’, zegt ze dan, ‘maar dat haar dat kan zo niet. Heb je geen borstel?’

Mooi vond ik een bewoner die tijdens een afscheidsdienst in het LandHuus als enige een psalm meezong. Hij wist dat dit de lievelingspsalm van de overledene was. Die betrokkenheid op elkaar is mooi.

Vanwege de bijzondere aanpak en de werksfeer is het zorgerf een heerlijke plek om als verzorgende of verpleegkundige te werken. De fijne omgeving en de prachtige natuur krijg je er gratis bij.’

Motto: Uit ‘Le petit prince’ van Antoine de Saint-Exupéry komen de volgende zinnen: On ne voit bien qu’avec le coeur. L’essential est invisible pout les yeuz. (Men ziet alleen duidelijk met het hart. Wat essentieel is, is onzichtbaar voor het oog.)