‘Mijn vader werkte in de ouderenzorg, bij Huize Sint Jozef in Nijkerk. Wij woonden een tijdje in leegstaande kloosterkamers onder de witte toren van Nijkerk. Als kind groeide op te midden van de bewoners van het bejaardenhuis.

Mijn eerste werkgever was een antroposofisch instituut in Brummen, dicht bij de natuur, met een moestuin en kippen. Ik leerde omgaan met onrustig gedrag en te leven op het ritme van de natuur. Omdat het altijd ver rijden was, ging ik net als mijn vader in Huize Sint Jozef werken. Dat was een huis in de stad. Ik deed er alles aan om het dagelijks leven en de natuur binnen de stadsmuren te halen.

Na een aantal omzwervingen werd ik casemanager dementie bij Beweging 3.0. Ik kwam vaak op het ZorgErf. Ik zag hoe de dagactiviteiten hier worden georganiseerd en hoe het ritme van de natuur het tempo bepaalt. Ik liep snel warm voor deze plek. Toen er een vacature kwam, bracht ik mijn sollicitatiebrief hoogst persoonlijk bij René en Yvonne thuis.

Ik geef regelmatig rondleidingen op het erf. Voor bezoekers, collega’s uit andere instellingen en zelfs uit het buitenland. Graag laat ik dan onze deelnemers aan de dagbehandeling zelf vertellen hoe ze het hier vinden. Ik hoor dan vaak: er heerst hier saamhorigheid, ik kan zijn wie ik ben en ik maak nieuwe vrienden. Dat is precies waar we voor willen staan.

Mijn stelregel is: je kan altijd meer wél dan níet. De begeleiding stemmen we af op de wens en behoefte, in die volgorde. Mantelzorgers geven ons het vertrouwen om te zorgen voor wie hun lief is. Daar ben ik me altijd erg van bewust, dat we dat mogen doen.’

Motto: Erger u niet, verwonder u slechts. (Geleerd van mijn oma)