‘Wij zochten een plek voor mijn dementerende moeder. Het ZorgErf vonden we meteen prachtig, zo midden in de natuur, met allerlei dieren. Mijn moeder was al best ver in haar dementie, maar heeft op het zorgerf nog veel geluksmomenten beleefd. Ik wilde zelf ook wel in de zorg werken. Sinds 2014 ben ik gastvrouw op het ZorgErf.

Het is zo bijzonder om iets voor de mensen hier te kunnen betekenen. Ze hebben vaak vragen, wij zijn voor hen een houvast.

Op een gegeven moment kwam ik bij een bewoner die graag zong. Hij werd ziek, dat zingen lukte niet meer zo goed. Toen zijn we met enkele collega’s samen met hem gaan zingen. Zachtjes zong hij mee, zijn ogen twinkelden. Die twinkeling vergeet ik nooit meer.

De kleine momenten dat bewoners écht genieten, geven me voldoening. We gingen bijvoorbeeld een middagje jeu de boulen. Een bewoner in een rolstoel dacht: dit kan ik niet. Toen deden we voor hoe ze vanuit haar stoel de bal kon gooien. Het lukte. Ze straalde.

Ook ging ik met een bewoner naar de Welkoop. We bekeken alles op ons gemak en kochten een kleinigheidje. Daarna aten we een ijsje. ‘Wat gezellig is dit toch’, zei ze, ‘en wat leuk dat je mijn vriendin wilt zijn. Een mooiere middag kun je niet hebben.’ Dat zijn heerlijke momenten.

Ik kan iedereen aanraden hier te komen werken of vrijwilligerswerk te doen. Niet alleen omdat de omgeving hier zo mooi is, maar ook omdat ik als gastvrouw voor de bewoners genoeg tijd heb. Dat is fijn werken.’

Motto: Blijf positief, zie een probleem als een uitdaging en neem de rust om te genieten.