‘Vanaf het begin werk ik als kapster op het ZorgErf. Eerst op de dagbehandeling in Nijkerk, later in Putten op de hofjes. Ik werk nu twee dagen per week als kapster. Ik heb op het ZorgErf een eigen ruimte voor mijn kapsalon. Door corona viel het knipwerk nagenoeg stil. Toen heb ik de leiding bijna gesmeekt of ik op een andere manier het werk op het hofje kon ondersteunen. Nu werk ik ook als gastvrouw op het ZorgErf.

Op het ZorgErf hebben de bewoners een ‘eigen huis’ en alle vrijheid om hun dag in te vullen. Alleen de eetmomenten zijn op vaste tijden. Wat wil iemand? Daar sluit ik als gastvrouw op aan. Heeft iemand zin in wandelen? Dan gaan we wandelen. Wil iemand liever thuis blijven, ook goed.

In mijn kapsalon zet ik vaak een muziekje op. Ik kies dan muziek uit de jaren 50, dat herkennen de bewoners. Soms wiegen ze mee in de stoel. Dan zeggen ze: ‘Daar kun je toch niet stil bij blijven zitten?’ Soms raken ze geëmotioneerd, dat ontroert mij dan weer. Ik zing zelf ook regelmatig met bewoners, dat is altijd leuk.

Op het ZorgErf heb ik geleerd het tempo van de bewoner over te nemen, het te laten gebeuren, niet op de klok kijken of het alweer tijd is voor de volgende klant. Daarom is mijn motto: het is zoals het is, het komt zoals het komt. Dat is voor mezelf ook relaxed werken.

Bewoners tonen vaak hun dankbaarheid. In woorden, met een lach of met een kus. Bijvoorbeeld als ze tevreden zijn over hun gekapte haar of als we samen een mooie wandeling hebben gemaakt. Het werk op het ZorgErf geeft mij veel voldoening.’

Motto: Het is zoals het is, het komt zoals het komt.